Angelos Spartalis at Art-Athina with Titanium Yiayiannos Gallery

aaaa	aaaa	αγγελος σπάρταλης Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ζωγραφική				a
		text also available in English

		η έκθεση στην ART-ATHINA 2014

	a	..ΤΑ ΕΡΓΑ				a

					α. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται α. 190x337 εκ. λάδι σε καμβά β. Ο Έφηβος των Αντικυθήρων #1 α. 190x235 εκ. λάδι σε καμβά γ. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων #1 α. (η Σταύρωση του Χριστού) α. 190x235 εκ. λάδι σε καμβά
		α	β	γ

					α. Τιτανομαχία α. 70x25 εκ. λάδι σε ξύλο β. Ο Έφηβος των Αντικυθήρων #2 α. 40x30 εκ. λάδι σε καμβά γ. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων #2 α. (η Σταύρωση του Προμηθέα) α. 120x90 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Πυρηνική δοκιμή #3 α. 80x60 εκ. λάδι σε καμβά και κορνίζα β. Λεπτομέρεια της κορνίζας α. του έργου "Πυρηνική δοκιμή"

					α. La Isabela α. 90x120 εκ. λάδι σε καμβά β. Εύρημα #2 α. 70x50 εκ. λάδι σε καμβά γ. Εύρημα #1 α. 60x70 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Παντοκράτωρ α. 14x34 εκ. λάδι σε ξύλο β. Το σώμα του Χριστού α. 42x14 εκ. λάδι σε ξύλο γ. Στο νεκροτομείο α. 190x60 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Αποκαθήλωση #1 α. 60x70 εκ. λάδι σε καμβά και κορνίζα β. Λεπτομέρεια της κορνίζας α. του έργου "Αποκαθήλωση #1"

					α. Η σύλληψη του Χριστού α. 120x90 εκ. λάδι σε καμβά β. Αποκαθήλωση #2 α. 100x70 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Παρακολουθώντας α. μία πυρηνική δοκιμή α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά β. Ανάσταση α. 130x160 εκ. λάδι σε καμβά γ. Πνευματικά κατοχυρωμένη α. φωτογραφία α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Η Δημητρούλα αστροναύτης α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά β. Προσθαλάσσωση του Apollo 14 α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά γ. Παρακολουθώντας α. την εκτόξευση του Apollo 14 α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Πριν το νεύμα α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά β. ΕΛΛΑΣ α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά

					α. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων #3 α. (η Σταύρωση του Προμηθέα) α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά β. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων #4 α. (η Σταύρωση του Χριστού) α. 50x50 εκ. λάδι σε καμβά
		ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΟΨΗ. Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ” ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ. ΟΙ ΔΥΟ ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ” ΚΑΙ "ΑΝΑΣΤΑΣΗ" ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ DONKA, COMPAGNIA FINZI PASCA & CHEKHOV INTERNATIONAL FESTIVAL, 2010. ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ ΚΡΑΝΙΟ ΣΤΟ ΜΕΣΟ ΤΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ” ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ DAMIEN HIRST. Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ”ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ” ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ HANS HOLBEIN ΤΟΝ ΝΕΟΤΕΡΟ. Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ”Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ” ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ CARAVAGGIO ΚΑΙ ALTDORFER. Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ”ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ #2” ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ REMBRANDT. ΤΙΣ ΚΟΡΝΙΖΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ "ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ #1" ΚΑΙ "ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΔΟΚΙΜΗ #3" ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΩΜΟΔΟΤΗΣ. Δείτε εδώ αναλυτική λίστα των έργων.
		ΕΚΘΕΣΕΙΣ
		15 - 18 ΜΑΪΟΥ 2014 Titanium Yiayiannos Gallery, ART-ATHINA

		..ΚΕΙΜΕΝΑ

		Ο ΕΦΗΒΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ [ text also available in English ] Τέλος Σεπτέμβρη κλείνω για λίγες μέρες το εργαστήρι στην Κρήτη και ανεβαίνω Αθήνα. Στην αγκαλιά μου το δίπτυχο «Ο Λουίτζυ ντυμένος και ο Λουίτζυ όχι ντυμένος». Προορισμός το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο! Στη γειτονιά του Μουσείου ένα ζευγαράκι ξάπλα στο πεζοδρόμιο, δυο ερωτευμένα πρεζάκια. Nα γελάς και να κλαις... μπέρδεμα. Της κρατά το χέρι σφιχτά. Τους χαμογελάω. Με γράφουν. Μπαίνω από την πίσω είσοδο της Τοσίτσα και μετά από διαδρόμους, γραφεία κι άλλους διαδρόμους πέφτω πάνω στο Μάνο. Ο Στεφανίδης στήνει την έκθεση «Προσφορά», έργα σύγχρονων καλλιτεχνών διάσπαρτα μέσα στα αρχαία. Όχι σε χωριστή αίθουσα -σαν απόκληρα- αλλά ΑΝΑΜΕΣΑ στα εκθέματα. Μια αναμέτρηση άνιση, να πούμε την αλήθεια, αλλά όπως και να ‘χει αναμέτρηση. Ο κύριος Καθηγητής δε λέει και πολλά λόγια, κάνει μόνο ένα νεύμα σ’ ένα φύλακα να με οδηγήσει βαθύτερα. Εκστασιασμένος πάει κι έρχεται με φούρια, φορέας, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, εκείνου που ο Κούνδουρος πολύ εύστοχα ονοματίζει «Ιερή Κάβλα». Ο φύλακας με οδηγεί προς το μέρος όπου θα στηθεί το έργο. Χωρίς να το καταλάβω, περνώντας από νέους διαδρόμους και παραδιαδρόμους, βρίσκομαι πλέον μέσα στον εκθεσιακό χώρο. Στέκω ακίνητος κατά διαταγή του φύλακα, που αποχωρεί προσωρινά, και τον περιμένω να γυρίσει να με πάρει. Μόνος. Το Μουσείο ακόμα κλειστό. Ψυχρό, απαλό φως έρχεται από ψηλά. Απέναντι υπέροχες ξύλινες προθήκες με χρυσά κοσμήματα. Η μυρωδιά της γραφειοκρατίας έχει εξαφανιστεί αλλά δεν είναι μόνο αυτό: μια παρουσία πίσω και πάνω από το κεφάλι μου σαν ομορφιά και απειλή μαζί. Δέος δηλαδή. Σηκώνω αργά και καχύποπτα το κεφάλι μου και αντικρίζω -σε όλη του τη συνταρακτική ομορφιά- τον περίφημο… Έφηβο των Αντικυθήρων! Την ίδια ακριβώς στιγμή αποφασίζω, με την πρώτη ευκαιρία, να τον ζωγραφίσω. Ο φύλακας μου απευθύνεται 3 φορές για να με επαναφέρει στον κόσμο του. Τσαντίζεται. Σκέφτομαι, έτσι όπως προπορεύεται βιαστικά, να του βάλω τρικλοποδιά. Το κάνω στο μυαλό μου και σκάω στα γέλια. Με κοιτά όπως ο δεσμοφύλακας τον κατάδικο. Το έργο στήνεται σε λίγα λεπτά δίπλα ακριβώς από έναν αρχαίο κορμό. Αμέσως αρχίζουν οι πρώτοι Γιαπωνέζοι να φωτογραφίζουν. Και τον κορμό και τη ζωγραφιά. Μαζί. Δεκάδες φωτογραφίες σε λίγα δευτερόλεπτα. Είμαι ενθουσιασμένος. Τα πρεζάκια, τα σκοτεινά γραφεία, οι μουχλιασμένοι διάδρομοι, το φως, ο έφηβος... ο έφηβος κυρίως. Ο κορμός και δίπλα ο Λουίτζυ περήφανος μέσα σε τόσα αρχαία. Εγώ αποχαυνωμένος, περήφανος κι εγώ. Αυτή είναι η καταγωγή του έργου «Ο έφηβος των Αντικυθήρων», που ζωγράφισα αμέσως μετά την επιστροφή μου στην Κρήτη, τον Οκτώβρη του 2013. Άγγελος Σπάρταλης Νοέμβρης 2013, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη Υ.Γ.1 Η έκθεση αρχικά δεν είχε την αποδοχή που αφελώς περιμέναμε. Επιμελητής και καλλιτέχνες μπήκαμε στο στόχαστρο των αντιδραστικών. Λίγο πριν τα εγκαίνια μάλιστα κάποια έργα -μεταξύ των οποίων και το δικό μου- αποκαθηλώθηκαν με την πρόφαση ότι προσβάλουν το Αρχαίο κάλλος ή κάτι τέτοιο. Τελικά επικράτησε ψυχραιμία (έπεσαν και μερικά μπινελίκια, φαντάζομαι) και τα έργα επέστρεψαν νικητές. Υ.Γ.2 Ο γενναίος ο φίλος μου ο Λουίτζυ τους ερεθίζει γιατί βλέπουν στο κορμάκι του τον αληθινό τους εαυτό τα καθίκια. Δώστα όλα, θα νικήσουμε, σ’ αγαπάω. Εστάλη: 21:38:32 30/09/2013 Το μήνυμα παραδόθηκε ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔ 6972994xxx Υ.Γ.3 Η δική μας η έκθεση θα έχει πια τελειώσει, τα αρχαία όμως θα στέκουν πάντα εκεί, στην ησυχία τους. Να πάτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Να πάρετε και τα παιδιά σας. Κι αν δεν έχετε παιδιά, να κάνετε!
		ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ... ΠΙΣΩ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΓΗ [ text also available in English and French ] Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε αμολήσει αετό την Καθαρή Δευτέρα. Μη με διαβάζετε όταν δεν ξέρετε κανέναν υπερσυντέλικο... Νίκος Καρούζος Θα με αποκουζουλάνει το κοπέλι ο Άγγελος. Από τη μια με γοήτευσε πρόσφατα με την βραβευμένη ταινία του «Από τη Γη στη Σελήνη», ένα κινούμενο ποίημα που σε εκτοξεύει στα ουράνια της φαντασίας και από την άλλη με ξαναγειώνει στο πρόβλημα «τί μπορεί να είναι ζωγραφική σήμερα». Και μάλιστα δείχνοντάς μου μια σειρά συνταρακτικών πινάκων που η virtuosité της εκτέλεσης συναγωνίζεται την υψηλοφροσύνη της σύλληψης. Σ’ αυτή τη νέα ενότητα, με τίτλο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», δεν «παίζουν» μόνο οι ανεξόφλητοι, όπως φαίνεται, λογαρισμοί του δημιουργού με τη δεκαετία του ’70, τα σύμβολα, τους μύθους, το star system ή την πολυεπίπεδη εικονοποιία της. Τώρα επιπλέον αποφασίζει να ζωγραφίσει μια διαχρονική comedia divina, που να αρχίζει από το Σταυρικό Θάνατο στο Γολγοθά και να τελειώνει στο άψυχο κορμί του Τσε, με τα ανοικτά, τα τόσο ζωντανά μάτια. Ενδιάμεσα παίζουν καταστροφές και αναγεννήσεις, οι ζητιάνοι και οι άρχοντες του κόσμου, ο Χολμπάιν και ο Κολόμβος, αλλά και οι ανώνυμοι που φτιάχνουν τελικά τις ιστορίες των επώνυμων. Πως να εξηγήσω τώρα στον Άγγελο, πως αυτό που κάνει, δηλαδή μια γοητευτική ακροβασία ανάμεσα στη ζωγραφική και το σινεμά, την κινούμενη και τη στατική εικόνα, τις τεχνικές του κολάζ και του μοντάζ είναι ό,τι προσπαθώ να διδάξω χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, φοβάμαι, στο πανεπιστήμιο. Ένα μάθημα οπτικής συνείδησης και μια πρότασή της αισθητικής ως τρόπου ζωής. Δύσκολα πράγματα για αναίσθητους καιρούς. Γιατί θέλω να διδάξω όχι τόσο τους φοιτητές, που διαθέτουν ακόμη το τεκμήριο της αθωότητας, όσο τους γονείς τους, δηλαδή τη γενιά μου μαζί με τα σφάλματα της. Όλους όσους καλύπτονται από μία faux τέχνη κι από έναν ψευδεπίγραφο πολιτισμό, όπου τα πλαστά έχουν προ πολλού εξοβελίσει τα αληθινά και που το αυθεντικό προπηλακίζεται ως επικίνδυνο. Συλλέκτες-μεγαλοδικηγόροι, αγοράζουν ζωγραφική εξυπηρετώντας διαμαρτυρημένες επιταγές ενώ δαφνοστεφανωμένοι ποιητές και διανοούμενοι αναγνωρίζουν αξίες σε δημοσιογράφους του συστήματος που αποφάσισαν να πνίξουν τις αμαρτίες τους μέσα σε στίχους μειρακίων. Κι όλα αυτά αποθεώνονται μέσα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης με υψηλές πολιτικές παρουσίες. Στον τόπο αυτό το φαίνεσθαι πάντα θριαμβεύει αντί του είναι. Αυτά και άλλα ανάλογα ζωγραφίζει με τον έμμεσο, διεισδυτικό του τρόπο ο Άγγελος. Γι’ αυτά μιλάει. Για όποιον μπορεί να τα καταλάβει... Η τέχνη του Σπάρταλη, μια προσπάθεια géniale που παντρεύει τη ζωγραφική με το σινεμά και τον ελληνικό μας τρόπο με τη διεθνή αβαντγκάρντ, λάμπει έστω κι αν δεν έχει χορηγηθεί από κάποια τράπεζα ή δεν στηρίζεται από το ΥΠΠΟ. Στοίχημα: Ο Σπάρταλης δεν θα εκτίθεται στο ΕΜΣΤ. Απλώς θα εκθέτει τους υπεύθυνούς του. Επειδή η σύγχονη τέχνη μας μοιάζει συχνά μ' έναν βουβό ποταμό που τρέχει ανεξέλεγκτος κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια των “επισήμων” και των “ειδικών”. Καλύτερα! Μάνος Στεφανίδης Τήνος, Δευτέρα του Πάσχα 2014 Υ.Γ. Η εποχή μας, όλη κούφη αυταρέσκεια. Υπερήφανοι που έχουμε δει Μπομπ Γουίλσον. Φανταστείτε όμως, στο τέλος του 15ου αιώνα, οι χωρικοί της Ολλανδίας είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν «Μυστήρια», δηλαδή θρησκευτικές παραστάσες των μοναχών της «Αδελφότητας της Παναγίας» σκηνογραφημένες από τον Ιερώνυμο Μπος. Ο ίδιος συμπλήρωνε για τα προς το ζην τους ατέλειωτους πίνακες του Αντόνις φαν Άκεν, του πατέρα του, την ίδια εποχή που ο Χόρχε Εμμάνουελ έκανε το ίδιο στα έργα του Γκρέκο. Ανάστροφη ιδιοφυία, αντίθετη πορεία. Εύχομαι, το μέλλον, όποιο κι αν είναι, να δικαιώσει τις προσπάθειες του Άγγελου (όχι του Ακοτάντου, του δικού μας). Και αυτό κύριως γιατί ονειρεύεται το μέλλον με όρους ιστορίας, χωρίς να υποτιμά ή να αγνοεί το παρελθόν. Αγαπώντας δηλαδή και αξιοποιώντας όλους τους τρόπους με τους οποίους το χτες γονιμοποιεί το αύριο..
		Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ [ text also available in English ] Αυτός ο πίνακας του γιού μου είναι ξεχωριστός και πρωτότυπος. Απαιτεί προσέγγιση νεωτερικού ποιήματος. Μόλις τον πρωτοείδα μέσα στο εργαστήρι ένιωσα την ανάγκη να γράψω, δε μου είχε ξανασυμβεί. Οι ελάχιστες γνώσεις μου για τα εικαστικά πάντα μου στέκονταν εμπόδιο, όχι όμως και τώρα. Ο κλονισμός που ένιωσα στη θέα αυτού του έργου έκαμψε με μιας όλες μου τις αναστολές. Οι απόψεις μου είναι φυσικά προσωπικές και εκφράζουν τη δική μου αισθητική άποψη. Ο Ιησούς έχει υποστεί την οδυνηρή Σταύρωση. Κείτεται στο άνω μέρος του πίνακα, νεκρός, με μισόκλειστα θλιμμένα μάτια. Τα λαβωμένα χέρια και πόδια του, μάρτυρες της θυσίας του για την σωτηρία του ανθρώπου. Οι δύο ληστές αιωρούνται εκατέρωθεν του θείου σώματος, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγουν από το μαρτύριο τους, με πείσμα ως ακροβάτες τσίρκου προσπαθούν να σπάσουν τα δεσμά τους. Έρχεται στο νου μου η εικόνα του καθημερινού ανθρώπου που πασχίζει να απαλλαγεί από τα βάσανα του, αλλά διαρκώς αιωρείται απελπισμένος ανάμεσα στα «πρέπει» αλλά και στα «θέλω» που του επιβάλλονται. Στο σύγχρονο κόσμο, στο κόσμο του «τσίρκου» εντάσσεται και το θέαμα του γύφτου με την αρκούδα και το μαντολίνο στο στήθος, σαν ξεκούρδιστο. Στο μέσο του πίνακα, ο γέροντας τσιγγάνος περιφέρεται σχεδόν αδιάφορος στον ίσκιο του Σταυρού με παρέα ένα σκυλί κοκκαλιάρικο που ψάχνει χαμηλότερα για τροφή. Στον κορεσμένο από απορρίμματα κόσμο μας ψάχνουν οι ξεχασμένοι της ζωής να τραφούν από τα περισσεύματα των πλουσίων. Αριστερά του γύφτου ένα όμορφο πρόβατο. Η αθώα ματιά όσων βλέπουν τη ζωή μέσα από τη χαμένη μας αθωότητα. Εικόνες της νεαρής ζωής του Χριστού τον αναπαριστούν ανάμεσα σε κοπάδι προβάτων, «ο αμνός του Θεού, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου» αλλά και ανάμεσα σε μικρά παιδιά, «άφετε τα παιδία ελθείν προς εμέ». Τα κρανία στο έδαφος μαρτυρούν την καταγωγή των θανόντων. Δεξιά του γύφτου, το διαμαντένιο κρανίο του πλούσιου, πλην όμως θνητού κατόχου του, βρίσκεται ψηλότερα από τα άλλα, σε περίοπτη θέση, μάταια όμως. «Τις εστί βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης». Πικρή ειρωνεία! Ο θάνατος εξισώνει τους ανθρώπους. Τα όργανα των αρχαιολόγων στο κάτω μέρος του πίνακα μαρτυρούν την προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει ό,τι το παρελθόν του έχει αποκρύψει και να βρει έρεισμα στη ζωή του. Ένα βέλος στα αριστερά δείχνει το Βορρά, μια κλίμακα στα δεξιά μετρά τα εκατοστά. Βασανίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος μεταξύ πίστης και αβεβαιότητας, για τα πιστεύω του, τις πράξεις, τις ευχές και την προοπτική να δει έναν καλύτερο κόσμο. Και πάνω από το προσανατολισμένο βέλος, κάτω από τα πίσω πόδια του σκύλου, πεταμένος ανάμεσα στα οστά, κείτεται ο μηχανισμός των Αντικυθήρων. Μια νύξη στη γνώση που συγκεντρώνει ο άνθρωπος αιώνες για να τη σκορπίσει σε μια στιγμή. Μια βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που φλέγεται ξανά. Το πεινασμένο σκυλί… τα εκατομμύρια των ανθρώπων που δυστυχούν. Το διαμαντένιο κρανίο… η ματαιοδοξία των άφρονων πλουσίων. Οι δύο ληστές… η αγωνία των σύγχρονων να ισορροπήσουν. Ο γύφτος που πάει αδιάφορα στη δουλειά του… η κοινωνία μας που αναπαράγει τις ανισότητες. Ο θλιμμένος Χριστός… η απόγνωση του ανθρώπου όταν οι θυσίες του δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Εκεί που οι άνθρωποι βασανίζονται, εκεί ο Χριστός σταυρώνεται ξανά και ξανά. Κι ακούγεται κάθε φορά και πάλι ο ψίθυρος του ληστή... «Μνήσθητί μου κύριε». Μαρία Καροφυλλάκη-Σπάρταλη Νοέμβρης 2013, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη Σημείωση 1 Η μάνα μου δεν έγραψε αυτό το κείμενο για να μπει στον κατάλογο. Όταν μάλιστα της το ανακοίνωσα είχε πολύ σοβαρή αντίρρηση να το δημοσιεύσω. Αλλά αλίμονο αν ένας μοναχογιός Κρητικιάς άκουγε τη μάνα του! Σημείωση 2 Η μάνα μου και ο πατέρας μου ήθελαν να γίνω μηχανικός. Εκείνοι με ανάγκασαν τα τελειώσω το Πολυτεχνείο (να ‘ναι καλά) κι εγώ τους παρέδωσα το πτυχίο και πήρα το δρόμο μου (σα γαϊδούρι αγύριστο). Τα σπάσαμε για χρόνια. Η πρώτη επαναπροσέγγιση έγινε με τη γέννα της πρώτης μου κόρης. Περνώντας το μωρό στα χέρια της μάνας μου, της είπα για πρώτη φορά ότι την αγαπάω. Το παιδί πάει τώρα 3η Δημοτικού και δεν το ξανάπα. Το δεύτερο πλησίασμα έγινε με τη γέννα της δεύτερης κόρης μου. Εκεί έκανα ειρήνη με τον πατέρα μου. Επισφαλή αλλά όπως και να ‘χει ειρήνη. Και τώρα, μ’ αυτό το κείμενο, μ’ αυτήν την ομολογία της πανούργας μάνας, ότι κατάφερε επιτέλους να την συγκινήσει με την τέχνη του ο ίδιος της ο πεισματάρης ο γιός, συντελέστηκε χωρίς αμφιβολία η τρίτη και οριστική συμφιλίωση. Κοντά 30 χρόνια παλεύουμε ρε μάνα, κουράστηκα να σας απογοητεύω και τώρα ξαφνικά μου κάνατε δώρο την άφεση. Σας αγαπώ πολύ, μην το λέμε όμως κάθε τρεις και λίγο… ε?

		ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
		από την έκθεση στην ART-ATHINA 2014 από το εργαστήρι στην Κρήτη έξω από το εργαστήρι στα Εξάρχεια